Skye Terrier
Skye
Klasyfikacja FCI
Wymiary
Wygląd
Charakter
Pielegnacja i zdrowie
Długość życia
Historia rasy
Ciekawostki
Nazwy w językach obcych
Skye Terrier to jedna z najstarszych szkockich ras psów zaklasyfikowana do sekcji terierów małych. Pies dwukrotnie dłuższy niż jego wysokość w kłębie, o sierści dobrej długości o umaszczeniu czarnym, jasno- lub ciemnoszarym, płowym lub kremowym, zawsze z czarnymi uszami i kufą.
Jest to pies jednego właściciela, nieufny wobec obcych, ale nigdy złośliwy. Pełen godności, elegancki. Porusza się ze swobodą. Rasa ta została ukształtowana na północy Szkocji, z małych psów do polowań na borsuki, lisy, wydry i króliki. Najlepsze okazy powstały podobno na wyspie Skye, stad nazwa rasy.
Nr wzorca FCI: | 75 |
Data publikacji wzorca FCI: | 2010-10-13 |
Kraj patronacki: | Wielka Brytania |
Grupa: | 3 - Teriery |
Sekcja: | 2 - Teriery małe |
Próby pracy: | Próby pracy nie są wymagane. |
Użytkowość: | Początkowo używane do polowań na borsuki, wydry i lisy, obecnie głównie psy do towarzystwa. |
Pies | |
wysokość w kłębie: | 24 - 26 cm |
masa ciała: | 10 - 12 kg |
Suka | |
wysokość w kłębie: | 20 - 24 cm |
masa ciała: | 9 - 10 kg |
Skye terrier to rasa psa, należącego do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów małych (krótkonożnych). Typ jamnikowaty.
Skye terrier to długi, niski pies o obfitej sierści. Jego długość jest równa dwukrotnej wysokości w kłębie. Długość psa od czubka nosa do końca ogona powinna wynosić minimum 103 cm. Ma silny tułów i szczęki oraz przednie i tylne kończyny. Szyja długa o profilu lekko wygiętym.
Długa i mocna. Bardziej się ceni mocną niż przesadnie długą.
Mózgoczaszka: | |
---|---|
Czaszka | Średniej szerokości w tylnej części, stopniowo zwęża się ku mocnej kufie. |
Stop | Łagodny. | Trzewioczaszka: |
Nos | Czarny. |
Kufa | Mocna. |
Uzębienie | Szczęka i żuchwa mocne, równej długości, zgryz nożycowy, regularny i ścisły, to znaczy, że siekacze szczęki nakrywają w ścisłym kontakcie siekacze żuchwy i są ustawione prosto. |
Oczy | Brązowe, lepiej, gdy są ciemnobrązowe, średniej wielkości, osadzone blisko siebie, wyraziste. |
Uszy | Stojące lub wiszące. Stojące są ładnie owłosione, nie za duże. Sztywne na zewnętrznych krawędziach, a wewnętrznymi krawędziami lekko nachylone ku przodowi. Wiszące – większe, proste i płaskie, przednia krawędzią przylegające do policzków. |
Długa o profilu lekko wygiętym.
Wrażenie ogólne | Długi i niski. Żebra wydają się nieco płaskie, gdyż sierść gładko na nich opada. |
Grzbiet | Prosty. |
Lędźwie | Krótkie. |
Klatka piersiowa | Głęboka, owalna i długa. |
Opuszczony, powinien w górnej części zwisać, a w dolnej być lekko zagięty. Uniesiony, powinien stanowić przedłużenie linii grzbietu, nie unosi się nad nią i nie zakręca do góry. Obficie owłosiony.
Kończyny przednie: | |
---|---|
Łopatki | Szerokie, przylegające do tułowia. |
Przedramiona | Krótkie i dobrze umięśnione. |
Łapy | Kończyn przednich są większe od tylnych i skierowane równo do przodu. Opuszki palców grube, a pazury mocne. | Kończyny tylne: |
Wrażenie ogólne | Mocne, dobrze rozbudowane i kątowane. Oglądane z tyłu proste, krótkie i dobrze umięśnione. |
Kolana | Dobrze kątowane. |
Staw skokowy | Dobrze kątowany. |
Śródstopie | Bez wilczych pazurów. |
Łapy | Mniejsze od przednich i skierowane równo do przodu. Opuszki palcówgrube, a pazury mocne. |
W ruchu kończyny stawiane prosto do przodu. Gdy patrzymy na nie od przodu, stanowią jakby przedłużenie prostych linii frontu. Ich rozstawienie jest takie samo w łokciach, jak w łapach. Zasadnicze odepchnięcie zależy od kończyn tylnych, które kierują się prosto ku przodowi. Przednie kończyny są daleko wyrzucane, ale nie powinny być wysoko unoszone nad ziemię. Ogólnie ruch jest swobodny, energiczny i płynny.
Sierść | Dwuwarstwowa. Podszerstek krótki, przylegający, miękki i wełnisty. Włos okrywowy rozsądnej długości, twardy, prosty, płaski nie tworzy loków. Nigdy nie przeszkadza w ruchu. Na głowie krótszy, bardziej miękki, opadający na czoło i oczy, ale nie utrudniający widzenia. Łączy się z sierścią na bokach głowy, na uszach frędzle, nie zasłaniające jednak ich kształtu. |
Maść | Umaszczenie czarne, jasno- lub ciemnoszare, płowe, kremowe, zawsze z czarnymi uszami i kufą. Przy każdym umaszczeniu występować mogą ciemniejsze naloty i jaśniejszy podszerstek, o ile tylko nos i uszy są czarne. Mała, biała plamka na piersi dopuszczalna. |
Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. W szczególności i bezwzględnie z uwagi na:
UWAGA: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
Na widok tego psa nie sposób zareagować obojętnie. Jednych uwiedzie wyglądem i elegancją, innych rozbawi. Jego ciało zgodnie z wzorcem jest dwukrotnie dłuższe niż wysokość psa w kłębie, okrywa je elegancki długi włos, a obrazu dopełniają wielkie, stojące, bujnie owłosione uszy. Pod szatą salonowca bije jednak dzielne serce teriera o zdecydowanym charakterze. Nie lubi się podporządkowywać i może próbować zdominować właściciela. Potrzebuje konsekwentnego i doświadczonego opiekuna, który przeprowadzi szkolenie w zakresie posłuszeństwa i będzie w stanie poświęcić mu dużo uwagi na co dzień. Czworonóg nie znosi małych i zamkniętych przestrzeni, ani życia na uwięzi – najlepiej czuje się w domu z ogrodem. Jeżeli jednak żyjemy w bloku, powinniśmy zapewnić mu wystarczającą ilość aktywności fizycznej w ciągu dnia.
Skye terriery to idealne psy stróżujące, wyjątkowo nieufne w stosunku do obcych osób. Nieprawidłowo uspołecznione psy mogą być nadmiernie lękliwe. Ważne! Psy źle reagują na agresywne metody szkoleniowe.
Są bardzo lojalne i oddane swoim opiekunom, chociaż potrzebują dużo czasu, aby przyzwyczaić się do nowych osób. Bliskie osoby muszą naprawdę zasłużyć na szacunek oraz bezwarunkową miłość psa. Przeważnie przywiązuje się do jednego członka rodziny, a wtedy nie ustępuje go na krok. Z dziećmi dogaduje się dobrze – szczególnie, jeśli był wychowany z nimi od maleńkości.
Pielęgnacja Skye terriera nie jest kłopotliwa, gdyż nie trzeba go trymować czy strzyc tak jak innych terierów. Psy zrzucają niewielkie ilości włosa. Jeżeli zaś chodzi o szczotkowanie, w zupełności wystarczą cotygodniowe sesje przy użyciu drucianej szczotki. Włos na brodzie wycieramy i czeszemy codziennie. Włosa nie strzyżemy, a podcinamy jedynie kępki występujące między opuszkami. Po spacerach należy sprawdzać i oczyszczać sierść psa z brudu i ewentualnych pasożytów.
Skye terriery cieszą się zazwyczaj dobrym zdrowiem, choć czasem nękają je anginy, szczególnie gdy przemokną i przemarzną. W starszym wieku niestety dość często zdarzają się nowotwory narządów wewnętrznych. Innymi spotykanymi schorzeniami u tej rasy są: przewlekłe zapalenie wątroby, jaskra, zwichnięcie soczewki, dysplazja otworu wielkiego (przeważnie wrodzona wada) czy ekotopowe moczowody (anomalia wrodzona).
Przeciętna, oczekiwana długość życia psów rasy Skye Terrier to 12 - 15 lat.
Oczywiście poszczególne osobniki mogą żyć krócej lub dłużej w zależności od indywidualnych predyspozycji, środowiska w jakim żyją, trybu życia, diety, pielęgnacji lub też przebytych chorób.
Skye terrier uważany jest za najstarszą szkocką rasę terierów. Jej początki sięgają XIV w. Nazwa wywodzi się od największej w archipelagu Hebrydy Wewnętrzne wyspy Skye położonej u północno-zachodnich wybrzeży Szkocji - dlatego też niekiedy używano nazwy Terrier z Hebrydów. Pochodzące stamtąd teriery uznawano w Wielkiej Brytanii za najlepsze do polowań i tępienia szkodników. Historia początków rasy zachowała się tylko w ustnych przekazach. Legenda głosi, że skye są potomkami miejscowych terierów i psów ocalałych z rozbitego hiszpańskiego okrętu wchodzącego w skład Armady, który uciekając w 1588 r. przed Anglikami, rozbił się na skałach u wybrzeży Szkocji. Psy te miały przekazać gen długiego, jedwabistego włosa.
Obecność terierów na wyspie Skye poświadczają dokumenty sprzed 1588 r. Wspomina się tam o terierach mokstadt, drynoch czy camusunary, których nazwy pochodzą od posiadłości, w których je trzymano. Psy z Drynoch dały początek cairn terierom, a uznawane za doskonałe czworonogi użytkowe waternish terriery miały swój udział w powstaniu cairn terrierów i terierów australijskich. Niektóre z nich wyglądały jak pracujące skye terriery.
W XIX w. natykamy się na wzmianki o skye terrierach w gazecie „Highlander”. Hodowlę skye terrierów prowadziła na zamku Armadale na wyspie Skye przedstawicielka jednego z dwóch potężnych szkockich rodów lady MacDonald. Kilka skye terierów należało do szkockiego artysty malarza Horatia McCullocha, którego żona pochodziła z wyspy Skye.
W Edynburgu znajduje się kamienna fontanna ze statuą przedstawiającą skye terriera, znanego jako Greyfriars Bobby. Została ufundowana w 1872 przez baronową Angelię Georginę Burdett-Coutts w celu upamiętnienia psa, który po śmierci swojego pana przez niemal 14 lat pilnował jego grobu.
Psy tej rasy posiadała królowa Wiktoria, jej syn książę Walii, następca tronu król Edward VII, oraz księżna Walii, późniejsza królowa Alexandra.
Ze względu na niewielką popularność tej rasy, małą ilość hodowli i miotów niektórzy kynolodzy obawiają się, że rasa ta może wyginąć w niedalekiej przyszłości.
Poniżej znajdziesz nazwy tej rasy psa w innych językach:
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Skye_terrier
https://en.wikipedia.org/wiki/Skye_Terrier
https://www.psy.pl
Zdjęcie: https://www.pets4homes.co.uk