Skye Terrier

Wrażenie ogólne

Skye terrier to rasa psa, należącego do grupy terierów, zaklasyfikowana do sekcji terierów małych (krótkonożnych). Typ jamnikowaty.

Ważne proporcje

Skye terrier to długi, niski pies o obfitej sierści. Jego długość jest równa dwukrotnej wysokości w kłębie. Długość psa od czubka nosa do końca ogona powinna wynosić minimum 103 cm. Ma silny tułów i szczęki oraz przednie i tylne kończyny. Szyja długa o profilu lekko wygiętym.

Głowa

Długa i mocna. Bardziej się ceni mocną niż przesadnie długą.

Szyja

Długa o profilu lekko wygiętym.

Tułów

Ogon

Opuszczony, powinien w górnej części zwisać, a w dolnej być lekko zagięty. Uniesiony, powinien stanowić przedłużenie linii grzbietu, nie unosi się nad nią i nie zakręca do góry. Obficie owłosiony.

Kończyny

Chody

W ruchu kończyny stawiane prosto do przodu. Gdy patrzymy na nie od przodu, stanowią jakby przedłużenie prostych linii frontu. Ich rozstawienie jest takie samo w łokciach, jak w łapach. Zasadnicze odepchnięcie zależy od kończyn tylnych, które kierują się prosto ku przodowi. Przednie kończyny są daleko wyrzucane, ale nie powinny być wysoko unoszone nad ziemię. Ogólnie ruch jest swobodny, energiczny i płynny.

Szata

Wady

Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa.

Wady dyskwalifikujące

Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. W szczególności i bezwzględnie z uwagi na:

• Agresja lub wyraźna lękliwość.
• Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Skye terrier uważany jest za najstarszą szkocką rasę terierów. Jej początki sięgają XIV w. Nazwa wywodzi się od największej w archipelagu Hebrydy Wewnętrzne wyspy Skye położonej u północno-zachodnich wybrzeży Szkocji - dlatego też niekiedy używano nazwy Terrier z Hebrydów. Pochodzące stamtąd teriery uznawano w Wielkiej Brytanii za najlepsze do polowań i tępienia szkodników. Historia początków rasy zachowała się tylko w ustnych przekazach. Legenda głosi, że skye są potomkami miejscowych terierów i psów ocalałych z rozbitego hiszpańskiego okrętu wchodzącego w skład Armady, który uciekając w 1588 r. przed Anglikami, rozbił się na skałach u wybrzeży Szkocji. Psy te miały przekazać gen długiego, jedwabistego włosa.
Obecność terierów na wyspie Skye poświadczają dokumenty sprzed 1588 r. Wspomina się tam o terierach mokstadt, drynoch czy camusunary, których nazwy pochodzą od posiadłości, w których je trzymano. Psy z Drynoch dały początek cairn terierom, a uznawane za doskonałe czworonogi użytkowe waternish terriery miały swój udział w powstaniu cairn terrierów i terierów australijskich. Niektóre z nich wyglądały jak pracujące skye terriery.
W XIX w. natykamy się na wzmianki o skye terrierach w gazecie „Highlander”. Hodowlę skye terrierów prowadziła na zamku Armadale na wyspie Skye przedstawicielka jednego z dwóch potężnych szkockich rodów lady MacDonald. Kilka skye terierów należało do szkockiego artysty malarza Horatia McCullocha, którego żona pochodziła z wyspy Skye.