Pinczer średni - Pinczer niemiecki
Deutscher Pinscher, German Pinscher
Klasyfikacja FCI
Wymiary
Wygląd
Charakter
Pielegnacja i zdrowie
Długość życia
Historia rasy
Ciekawostki
Nazwy w językach obcych
Pinczer średni, znany także jako pinczer niemiecki lub niemiecki pinczer średni, to rasa średniej wielkości psów wyhodowanych w Niemczech w XVIII w z wszechstronnych psów gospodarskich. Umaszczenie jednolicie rude w różnych odcieniach lub czarne z rudymi lub brązowymi znaczeniami – podpaleniami.
Pinczer jest psem, który dobrze sprawdza się w roli stróża. Dawniej służył również jako tępiciel gryzoni w oborach i stodołach. Ma silny instynkt łowiecki. Obecnie jest psem do towarzystwa, łatwym w utrzymaniu, wymagającym jednak podstawowego szkolenia i konsekwencji.
Nr wzorca FCI: | 184 |
Data publikacji wzorca FCI: | 2007-03-06 |
Kraj patronacki: | Niemcy |
Grupa: | 2 - Pinczery i sznaucery, molosy, szwajcarskie psy górskie i do bydła |
Sekcja: | 1 - Pinczery i sznaucery |
Podsekcja: | 1 - Pinczery |
Próby pracy: | Próby pracy nie obowiązują. |
Użytkowość: | Pies stróżujący i do towarzystwa. |
Pies | |
wysokość w kłębie: | 45 - 50 cm |
masa ciała: | 14 - 20 kg |
Suka | |
wysokość w kłębie: | 45 - 50 cm |
masa ciała: | 14 - 20 kg |
Pinczer średni niemiecki jest psem krótkowłosym, średniej wielkości, eleganckim, zwartym. Jego sylwetka odznacza się płynnością linii i dumną postawą. Bardzo przypomina sznaucera. Pod krótką sierścią dobrze widać rozwinięte umięśnienie, zwłaszcza, gdy pies jest w ruchu.
Sylwetka psa jest jak najbardziej kwadratowa. Długość głowy (mierzona od czubka nosa do potylicy) jest równa połowie długości grzbietu (mierzonej od kłębu do nasady ogona).
Mózgoczaszka: | |
---|---|
Czaszka | Mocna, wydłużona, guz potyliczny słabo zaznaczony. Wierzch głowy płaski, z profilu równoległy do grzbietu nosa. |
Stop | Niewielki, ale wyraźny. | Trzewioczaszka: |
Nos | Trufla nosa dobrze rozwinięta i zawsze czarna. |
Kufa | Ma kształt tępego klina. Grzbiet nosa prosty. |
Policzki | Mięśnie policzków dobrze rozwinięte, ale policzki nie są aż tak widoczne, aby linie głowy straciły czystość. |
Wargi | Czarne, przylegające, suche, także w kącikach. |
Uzębienie | Szczęki mocne, uzębienie kompletne (42 białe zęby zgodnie z wzorem zębowym), zgryz nożycowy , równy i ścisły. |
Oczy | Ciemne, owalne, powieki przylegające i czarno pigmentowane. |
Uszy | Wysoko osadzone, wiszące, kształtu litery V, wewnętrzną krawędzią przylegające do policzków, skierowane do przodu w kierunku skroni. Jednakowo załamane, nie wyżej niż na linii wierzchołka czaszki. |
Szlachetnie wygięta, nie za krótka, płynnie przechodzi w łopatki. Sucha, bez fałd w żadnym miejscu i podgardla.
Linia górna | Lekko opada od kłębu ku tyłowi. |
Kłąb | Stanowi najwyższy punkt grzbietu. |
Grzbiet | Mocny, krótki i dobrze związany. |
Lędźwie | Krótkie, mocne i głębokie. Odległość od ostatniego żebra do miednicy na tyle mała, by pies sprawiał wrażenie krótkiego. |
Zad | Lekko zaokrąglony, niepostrzeżenia przechodzący w nasadę ogona. |
Klatka piersiowa | Umiarkowanie szeroka, na przekroju owalna, sięga łokcia. Przedpiersie, utworzone przez rękojeść mostka, wyraźne. |
Brzuch | Słabizna nie za bardzo podciągnięta, ładne przejście od klatki piersiowej do brzucha. |
Naturalny, pożądany sierpowaty lub szablasty.
Kończyny przednie: | |
---|---|
Wrażenie ogólne | Oglądane z przodu mocne, proste i ustawione nie za blisko siebie. Oglądane z boku – przedramiona proste. |
Łopatki | Przylegające do klatki piersiowej i dobrze umięśnione, górnymi krawędziami wystające powyżej kręgów odcinka piersiowego. Jak najbardziej ukośnie ułożone, mniej więcej pod kątem 50° do linii poziomej. |
Ramię | Przylegające do tułowia, mocne i dobrze umięśnione, z łopatka tworzy kąt 95 – 100°. |
Łokcie | Przylegające, nie wykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz. |
Przedramiona | Dobrze rozwinięte i umięśnione. Oglądane z przodu i z boku idealnie proste. |
Nadgarstek | Mocny. |
Śródręcze | Mocne i sprężyste. Oglądane z przodu – pionowe, oglądane z boku – trochę nachylone w stosunku do podłoża. |
Łapy | Krótkie, okrągłe, palce zwarte i wysklepione (łapa kocia), opuszki mocne, pazury krótkie, czarne i mocne. | Kończyny tylne: |
Wrażenie ogólne | Oglądane z boku – dobrze kątowane , oglądane z tyłu – równolegle, ustawione nie za blisko siebie. |
Udo | Średniej długości, szerokie, dobrze umięśnione. |
Kolana | Nie wykręcone do wewnątrz ani na zewnątrz. |
Podudzia | Długie,mocne, żylaste, przechodzi w mocny staw skokowy. |
Staw skokowy | Wyraźnie kątowany, mocny, nie wykręcony do wewnątrz ani na zewnątrz. |
Śródstopie | Pionowe do podłoża. |
Łapy | Nieco większe od przednich. Palce zwarte i wysklepione. Pazury krótkie i czarne. |
Pinczer średni niemiecki jest kłusakiem. W ruchu grzbiet jest prosty i stabilny. Ruch harmonijny, pewny, zdecydowany, swobodny, z długim wykrokiem. Kłus przestrzenny, swobodny, płynny, z dobrym napędem kończyn tylnych i długim wykrokiem przednich.
Umaszczenie pinczerów średnich występuje w dwóch typach: jednolicie rude w różnych odcieniach lub czarne z rudymi lub brązowymi znaczeniami – podpaleniami (określane także jako black & tan).
Skóra | Dobrze przylegająca na całym ciele. |
Sierść | Szata jest krótka, twarda, gęsta, gładko przylegająca i błyszcząca bez podszerstka i bez przełysień. |
Maść | Jednolita: Czerwień jelenia, jasno ruda do ciemno rudej.
Czarna podpalana: Lśniąco czarna z czerwonymi znaczeniami. Pożądane są znaczenia jak najbardziej wysycone i wyraźnie odgraniczone. Znaczenia występują nad oczami, na spodniej stronie szyi, na łapach do wysokości nadgarstków, wewnętrznej stronie tylnych nóg, na spodzie ogona przy nasadzie. Na klatce piersiowej dwa jednakowe, oddzielne trójkąty. |
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i komfort życia psa. szczególnie uwagę należy zwracać na:
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. W szczególności i bezwzględnie z uwagi na:
UWAGA: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, wyczuwalne i całkowicie opuszczone do moszny.
Z natury pełen temperamentu, pewny siebie i opanowany, a przy tym inteligentny i wytrzymały, pinczer średni niemiecki jest doskonałym psem rodzinnym i do towarzystwa, a także stróżem.
W domu pies jest spokojny, ciepłolubny, wierny towarzysz. Na spacerach jest za to energiczny, lubiący zabawy. Samce częściej miewają skłonności do włóczęgostwa i potyczek z innymi psami. Jest on łagodnym, wesołym psem, lubi dzieci, dobrze stróżuje, jest dziarski, lojalny, czujny i nieustraszony.
Pinczer jest psem, który dobrze sprawdza się w roli stróża. Dawniej służył również jako tępiciel gryzoni w oborach, stodołach i stajniach. Ma silny instynkt łowiecki. Obecnie jest psem do towarzystwa, łatwym w utrzymaniu, wymagającym jednak podstawowego szkolenia i konsekwencji. Obdarzony dużą inteligencją, szybko się uczy, doskonale sprawdza się na szkoleniu oraz we wszystkich psich sportach. Wymaga jednak wczesnej socjalizacji i konsekwentnego prowadzenia.
Pinczer średni jest zdrowym, odpornym na choroby, długowiecznym psem, dożywa średnio 12 – 14 lat. Jedynym problemem może być fakt, ze rasa ta ma skłonność do osadzania się kamienia nazębnego.
Sierść pinczera średniego nie wymaga specjalnych zabiegów, co jakiś czas musi być przeczesywana. Na wygląd sierści wpływa odpowiednie żywienie bogate w nienasycone kwasy tłuszczowe oraz witaminy.
Wskazane jest przycinanie pazurów raz na kilka miesięcy.
Przeciętna, oczekiwana długość życia psów rasy Pinczer średni - Pinczer niemiecki to 12 - 14 lat.
Oczywiście poszczególne osobniki mogą żyć krócej lub dłużej w zależności od indywidualnych predyspozycji, środowiska w jakim żyją, trybu życia, diety, pielęgnacji lub też przebytych chorób.
Krótkowłosy pinczer jest przedstawicielem bardzo starej rasy, zapisanej w niemieckich księgach rodowodowych już w roku 1880. Ma on tych samych przodków, co sznaucer, który był kiedyś nazywany szorstkowłosym pinczerem. Obie te rasy różniły się jednak umaszczeniem i rodzajem sierści. Krótkowłose pinczery były zazwyczaj czarne z jasnym podpalaniem, jednolicie rude w różnych odcieniach, błękitno szare do czarnych, lub maści pieprz z solą.
Rasa ta służyła kiedyś wozakom do polowania na szczury w stajniach ale także do "ochrony" powozów. Nikt nie podchodził, gdyż pinczer potrafił boleśnie ugryźć, czyli "uszczypnąć" - to pinch to po angielsku: szczypać - stąd mogła wziąć się nazwa tych psów.
Poniżej znajdziesz nazwy tej rasy psa w innych językach:
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pinczer_%C5%9Bredni
Zdjęcie: http://www.mascotarios.org