Parson Russell Terrier

Question 1

Parson Russell Terrier - Co to za pies?

Parson Russell Terrier to rasa niewielkich psów myśliwskich z grupy terrierów wyhodowana w XIX wieku w Anglii. Przedstawia się go jako wytrwałego i mało wymagającego teriera pracującego, szczególnie przydatnego w funkcji norowca. Pierwotnie używane były do polowań na lisy. Współcześnie są hodowane również jako psy towarzyszące, sprawdzają się w psich sportach agility oraz flyballu. Parson Russell terrier to pies aktywny, czujny, wytrzymały, odważny, łatwy w szkoleniu i inteligentny.

Sierść Parson Russell terrier jest twarda z natury, ścisła i gęsta zarówno u odmiany gładko i szorstkowłosej. Umaszczenie jest całkowicie białe lub dominująco białe z łatami barwy podpalanej, cytrynowej lub czarnej.

Question 2

Parson Russell Terrier - Wymiary

Pies
wysokość w kłębie:	34 - 38 cm
masa ciała:	5,9 - 7,7 kg

Suka
wysokość w kłębie:	31 - 35 cm
masa ciała:	5,9 - 7,7 kg

Question 3

Parson Russell Terrier - Opis wyglądu

Wrażenie ogólne

Parson Russell Terrier to pies Aktywny, ruchliwy, chętny do pracy, zbudowany tak, by był szybkii wytrzymały. Harmonijny w obrysie i zwinny. Chlubne blizny po potyczkach są akceptowane.

Ważne proporcje

Dobrze wyważony. Długość tułowia jest nieco większa niż wysokość psa w kłębie. Odcinek od trufli nosowej do stopu jest nieco krótszy od odległości od stopu do guza potylicznego.

Głowa

Głowa:
Wrażenie ogólne	Klinowata.
Mózgoczaszka:
Czaszka	Płaska, średniej szerokości, stopniowo zwężająca się ku oczom.
Stop	Mało zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos	Stosunkowo nieduży i czarny.
Policzki	Mało widoczne.
Wargi	Przylegające.
Uzębienie	Szczęka i żuchwa silne i dobrze umięśnione. Zgryz nożycowy, regularny, dokładny, to znaczy, że siekacze szczęki przykrywają w ścisłym kontakcie siekacze żuchwy i są ustawione pionowo.
Oczy	W kształcie migdała, nigdy wypukłe, ciemne, o bystrym, inteligentnym wyrazie.
Uszy	Małe, w kształcie litery „V”, średniej grubości, opadające do przodu, noszone ściśle przy głowie. Koniuszki sięgają zewnętrznego kąta oka. Linia załamania uszu nie powinna znajdować się wyżej, niż wierzch czaszki.

Szyja

Szlachetnie zarysowana, muskularna, dobrej długości, stopniowo poszerza się ku łopatkom.

Tułów

Grzbiet	Mocny, giętki i prosty.
Lędźwie	Mocne, trochę wysklepione.
Klatka piersiowa	Średnio głęboka, nie sięga poniżej łokcia. Chwycona za łopatkami w obie średnio duże dłonie powinna dać się objąć Dobrze ożebrowana, żebra ani płaskie, ani beczkowate.

Ogon

Kiedyś był zazwyczaj kopiowany - aktualnie nie jest to wymagane czy chociażby wskazane. W Polsce od 1997 roku obowiązuje prawny zakaz kopiowania uszu i ogonów psom.

Ogon kopiowany	Pozostaje w odpowiedniej proporcji do całości ciała. Mocny, prosty, osadzony średnio wysoko. Unosi się wyraźnie, gdy pies jest w ruchu, w spoczynku może być opuszczony.
Ogon niekopiowany	Średniej długości i tak prosty, jak to jest tylko możliwe. Pasuje do całości sylwetki psa. Gruby u nasady, cieńszy u końca. Osadzony średnio wysoko. Unosi się wyraźnie, gdy pies jest w ruchu, w spoczynku może być opuszczony.

Kończyny

Kończyny przednie:
Wrażenie ogólne	Umiarkowanie szeroko rozstawione, dobrze podstawione pod tułowiem.
Łopatki	Długie i skośne, dobrze pochylone ku tyłowi, wyraźnie zaznaczony kłąb.
Ramię	Tej samej długości, co łopatka, ustawione pod takim kątem, aby kończyny stały na tej samej linii, co kłąb.
Łokcie	Przylegające do ciała, poruszają się swobodnie po jego bokach.
Śródręcze	Mocne i giętkie.
Łapy	Zwarte, o mocnych opuszkach, palce umiarkowanie wysklepione, nie płaskie ani rozstawione, nie zwrócone do wewnątrz ani na zewnątrz.
Kończyny tylne:
Wrażenie ogólne	Mocne, muskularne, o dobrym kątowaniu.
Kolana	Stawy kolanowe dobrze, ale nieprzesadnie kątowane.
Podudzia	Dobrze rozwinięte.
Stawy skokowe	Nisko położone.
Śródstopie	Równoległe, ich wykrok jest wydajny i energiczny.
Łapy	Jak przednie.

Chody

Ruch swobodny, przestrzenny, ale nieprzesadnie. Krok dobrej długości, nie związany czy wysoki. Mocny napęd kończyn tylnych. Kończyny przednie i tylne poruszają się prosto, w skoordynowany sposób.

Szata

Skóra	Gruba i luźna.
Sierść	Twarda z natury, zwarta, prosta, przylegająca i gęsta, tak u odmiany krotko, jak i szorstkowłosej. Brzuch i spód tułowia są owłosione. Sierść trymowana ma sprawiać wrażenie naturalnej.
Maść	Całkowicie biała lub z przewagą biel, z łatami barwy płowej, cytrynowej lub czarnej. Mogą występować wszelkie kombinacje tych trzech barw. Preferowane są kolorowe znaczenia nie wychodzące poza głowę i nasadę ogona.

Wady

Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i komfort życia psa.

Wady dyskwalifikujące

Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. W szczególności i bezwzględnie z uwagi na:

Agresja lub wyraźna lękliwość.
Psy, wykazujące wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru, powinny być dyskwalifikowane.

UWAGA: Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.

Question 4

Parson Russell Terrier - Charakter

Parson Russell terrier to pies myśliwski - pierwotnie pies na lisa - pewny siebie, energiczny i pogodny, z racji swej budowy i pasji łowieckiej nadaje się na norowca. Odważny i przyjacielski. Uczy się chętnie i szybko, od szczenięcia wymagana jest konsekwencja w wychowaniu, gdyż później jako dorosły osobnik może podejmować próby zdominowania członków rodziny.

Question 5

Parson Russell Terrier - Pielęgnacja i utrzymanie

Parsony uchodzą za zdrową rasę, zdiagnozowano u nich zaledwie kilka chorób. Niektóre z nich można wykryć za pomocą testów genetycznych w wykwalifikowanych laboratoriach czy jednorazowych badań przeprowadzanych przez specjalistów w dziedzinie medycyny weterynaryjnej przy pomocy wysokiej klasy urządzeń diagnostycznych.
Do najczęściej spotykanych chorób należą: wywichnięcie rzepki kolanowej (z racji ruchliwości psa), aseptyczna martwica główki i szyjki kości udowej, choroby oczu - zaćma, zwichnięcie soczewki, dystrofia rogówki, postępująca atrofia siatkówki i tylne odwarstwienie ciała szklistego, rzadziej ataksja rdzeniowo-móżdżkowa. Podobnie jak u wszystkich mniejszych ras Parsony mają tendencję do osadzania się kamienia nazębnego, który należy regularnie usuwać. U całkowicie białych osobników zdarza się wrodzone głuchota - psów takich nie można rozmnażać.
Jeżeli wasz Parson nie ma odpowiedniej ilości ruchu może mieć tendencję do tycia - należy wtedy odpowiednio skorygować dietę lub zwiększyć aktywność psa.

Pielęgnacja Parson Russell teriera nie jest czasochłonna. Wystarczą regularne czesanie i okazjonalne kąpiele. Odmiana gładkowłosa jest niezwykle podatna na gubienie włosa - osobniki tracą włos przez cały rok. Odmiana szorstkowłosa nie gubi sierści ale wymaga trymowania czyli usuwania martwych włosów przy użyciu trymerów.

Question 6

Parson Russell Terrier - Jak długo żyje?

Przeciętna, oczekiwana długość życia psów rasy Parson Russell Terrier to 13 - 15 lat.
Oczywiście poszczególne osobniki mogą żyć krócej lub dłużej w zależności od indywidualnych predyspozycji, środowiska w jakim żyją, trybu życia, diety, pielęgnacji lub też przebytych chorób.

Question 7

Parson Russell Terrier - Historia i pochodzenie rasy

Twórca tej rasy, John (Jack) Russell urodził się w Darthmouth w hrabstwie Devon w roku 1795. Zostawszy pastorem przeniósł się do swej parafii w Swymbridge także w Devon, gdzie przyszło mu spędzić większą część życia. Zapalony jeździec i myśliwy, którego pasją była hodowla i selekcja terierów. W roku 1873 został jednym z członków założycieli Kennel Clubu. Zmarł w roku 1883 w wieku 87 lat. Podczas swoich studiów w Oxfordzie nabył pierwszego teriera: białą, szorstkowłosą sukę z łatami na głowie, którą dziś uważa się za wzorcowy egzemplarz rasy.

Jack Russell dokonał licznych krzyżowań między różnymi rasami terierów użytkowych jedno lub wielomaścistych. Celem tych eksperymentów było doskonalenie cech myśliwskich rasy, jej wygląd miał dla pastora drugorzędne znaczenie. Zgodnie z tą tradycją i w późniejszych czasach krzyżowano różne rasy terierów. Próbowano także krzyżować Russell z innymi psami myśliwskimi, ale potomkowie nie byli już podobni do starego typu i hodowcy zaniechali tych nieudanych eksperymentów. Powstały ostatecznie dwie odmiany psów o zasadniczo podobnym wzorcu z wyjątkiem pewnych różnic dotyczących wzrostu i proporcji ogólnych. Wyższy pies, o obrysie zbliżonym do kwadratu jest znany obecnie jako Parson Russell Terrier, zaś mniejszy o nieco wydłużonej sylwetce nazwany został Jack Russell terierem.

Po II wojnie światowej rasa Parson Russell Terrier cieszyła się rosnącą popularnością na kontynencie europejskim, szczególnie wśród myśliwych i jeźdźców.

Angielski Kennel Club 22 stycznia 1990 roku uznał ją i opublikował oficjalny standard, nazywając ją Parson Jack Russell Terrier. Prowizoryczne zaakceptowanie przez FCI nastąpiło 2 lipca 1990 r. Aktualna nazwa Parson Russell Terrier została przyjęta przez Angielski Kennel Club w roku 1999. Rasa została definitywnie uznana przez FCI 4 czerwca 2001.

Question 8

Parson Russell Terrier - Ciekawostki

W 2001 roku nastąpił podział dawnego parson Jack Russell terriera na dwie odrębne rasy - krótkonogiego (bardziej rachitycznego) Jack Russell teriera oraz zgrabniejszego - na wyższych łapkach - Parson Russell terriera. W Anglii, z której wywodzi się rasa, a także w kilku innych krajach, występuje i jest akceptowana jedynie pierwotnie wyhodowana odmiana, tj. Parson Russell terrier.
Według wzorca tej rasy, osobniki muszą mieć na tyle długi ogon, by można go było chwycić ręką i w razie niebezpieczeństwa wyciągnąć psa z nory.
Osobniki tej rasy powinny mieć wąską klatkę piersiową, tak, by mogły zmieścić się w norze i mieć możliwość szybkiego wyjścia, bez ryzyka utknięcia.

Question 9

Nazwy rasy psa Parson Russell Terrier w innych językach

Poniżej znajdziesz nazwy tej rasy psa w innych językach:

Català: Terrier de Parson Russell, Parson Rusell Terrier
Čeština: Parson Russell teriér
Dansk: Parson Russell-terrier
Deutsch: Parson Russell Terrier
English: Parson Russell Terrier, Parson, Parson Jack Russell Terrier
Español: Parson Russell terrier, Parson Jack Russell
Esperanto: Terhundo de Parson Russell
فارسی: پارسون راسل تریر
Français: Parson Russell terrier, Terrier du révérend Russell
Italiano: Parson Russell terrier
ქართული: პარსონ რასელ ტერიერი
Bahasa Melayu: Terier Parson Russell, Anjing Parson Terier
Nederlands: Parson Russell-terriër
日本語: パーソン・ラッセル・テリア
Norsk: Parson Russell-terrier, Parson Jack Russell-terrier
Norsk nynorsk: Parson Russellterrier
Português: Parson Russell terrier
Русский: Парсон-рассел-терьер
Suomi: Parsonrussellinterrieri
Svenska: Parson Russell terrier

Nr wzorca FCI:	339
Data publikacji wzorca FCI:	2010-10-13
Kraj patronacki:	Wielka Brytania
Grupa:	3 - Teriery
Sekcja:	1 - Teriery duże i średnie
Próby pracy:	Wymaga się prób pracy.
Użytkowość:	Terrier pracujący szczególnie przydatny jako norowiec. Również jako pies do towarzystwa.

AtlasPsow.online