Mops

W największym skrócie mops to wielki urok, dostojeństwo, inteligencja - jest zrównoważony, wesoły i żywy. Wykazuje dość znaczny stopień posłuszeństwa i szybko przystosowuje się do życia w rodzinie.

Mopsy to urokliwe, zabawne i bardzo kochające pieski, które uwielbiają figle i zabawy z opiekunem. Kochają cały świat i wszystkich wokoło siebie. Mogą mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i małym mieszkaniu – szybko adaptują się do każdych warunków. Są dobrymi towarzyszami dla osób starszych i niepełnosprawnych, gdyż nie mają ogromnego zapotrzebowania na ruch i dostosowują poziom aktywności do trybu życia właściciela. Psy podążają krok w krok za domownikami, potrzebują ciągłego kontaktu z opiekunem - są bardzo uczuciowe, uwielbiają głaskanie i pieszczoty. Szybko uczą się nowych rzeczy i są podatne na szkolenia. Mopsy ze względu na swój charakter nie sprawiają praktycznie żadnych problemów wychowawczych, dlatego są idealnymi czworonogami dla osób, które nie mają doświadczenia w prowadzeniu psów. Rasa ta żyje w zgodzie i harmonii z innymi psami i zwierzętami domowymi. Jeśli szukasz psa-towarzysza, który codziennie będzie darować ci pozytywne emocje, śmiech, radość to mops jest trafnym wyborem.

Mopsy nie są wymagające, a zabiegi pielęgnacyjne ograniczają się do okresowego przeczesywania i przemywania sierści. Jeśli pies nie jest przeznaczony na wystawy, należy go kąpać nie częściej niż raz w miesiącu. Szczotkowanie nie sprawia najmniejszych problemów, gdyż na sierści raczej nie tworzą się kołtuny. Dość uciążliwe bywa jednak szybkie i stosunkowo częste linienie. Ważne jest również częste oczyszczanie fafli mopsa, by zapobiec dość częstemu problemowi występowania grzybicy w jego "zmarszczkach". Właściciel musi ponadto pamiętać o systematycznym czyszczeniu zębów, ponieważ rasa ma predyspozycje do odkładania się kamienia nazębnego.

Zdecydowanie najczęstszym problemem zdrowotnym mopsów jest nadwaga, która może stanowić zarówno problem sam w sobie, jak i zaostrzać przebieg innych chorób. Przypadłościami typowymi dla rasy są: dysplazja stawów biodrowych (która dotyka 68.7% mopsów według Orthopedic Foundation for Animals - mops jest drugą ze 173 przebadanych ras, która najczęściej zapada na tę chorobę), nawykowe zwichnięcie rzepki, dyskopatia oraz choroba Legg-Calve-Perthesa, czyli aseptyczna martwica głowy kości udowej. Krótki nos u psa sprzyja zwężeniu otworów nosowych, co z kolei powoduje trudności w oddychaniu. Mopsy miewają także problemy z oczami, np. wrzody rogówki, zespół suchego oka czy wywiniętą powiekę.

Mopsy są „żebrakami”. Znajdując się przy stole nie warto reagować na nieszczęsny wygląd psa i karmić go smakołykami. To może negatywnie wpłynąć zarówno na jego wygląd i kondycję ale także na zdrowie. Wiadomo, że nie ma większego obżartucha i wielbiciela smakołyków od mopsa, wiec w opisie rasy odżywianie stanowi bardzo ważny punkt. Owe psy skłonne są do nadmiernego spożywania pokarmu. Żeby pies nie miał problemów z układem trawiennym i nie nabawił się otyłości oraz aby zapobiec innym chorobom, wystarczy go karmić 3 razy dziennie dawkami określonymi przez producenta karmy. Od czasu do czasu można mu podać świeże, niegotowane kości ze skrzydełek lub szyi kurczaka. Bardzo ważne jest zapewnienie psu nieprzerwanego dostępu do świeżej wody!

W XVIII wieku jedno z towarzystw należących do loży masońskich założyło zakon na ziemiach niemieckich, którego symbolem stał się mops. Pies ten był postrzegany przez członków tego stowarzyszenia jako uosobienie zaufania i wierności. W 1745 roku oficjalnie powstał w Norymberdze Zakon Mopsów, do którego najczęściej należeli ewangeliccy szlachcice.

Mopsy są również wspominane w historii Polski. Jeden z przedstawicieli rasy widnieje na portrecie hrabiny Orzelskiej. Wiadomo także, że psy były hodowane na dworze Stanisława Augusta.