Grand Gascon Saintongeois
Virelade Hound
Klasyfikacja FCI
Wymiary
Wygląd
Charakter
Pielegnacja i zdrowie
Długość życia
Historia rasy
Ciekawostki
Nazwy w językach obcych
Gascon Saintongeois to pochodząca z Francji rasa psów gończych używanych do wypłaszania zwierzyny podczas polowań, czasami do polowań konnych, polujących na zające, zazwyczaj w sforze, ale też indywidualnie jako psy tropiące.
Jest to pies bardzo dobrze zbudowany, sprawiający wrażenie silnego i eleganckiego. Cechy psów francuskich znajdują odbicie w głowie, szacie i ogólnym wrażeniu. Występują w dwóch rozmiarach - dużym - Grand i małym - Petite. W tym artykule opisujemy Grand Gascon Saintongeois.
Nr wzorca FCI: | 21 |
Data publikacji wzorca FCI: | 1996-01-24 |
Kraj patronacki: | Francja |
Grupa: | 6 - Psy gończe i rasy pokrewne |
Sekcja: | 1 - Psy gończe |
Podsekcja: | 1 - Duże psy gończe |
Próby pracy: | Podlega próbom pracy |
Użytkowość: | Pies gończy używany do wypłaszania zwierzyny podczas polowań. |
Pies | |
wysokość w kłębie: | 65 - 72 cm |
masa ciała: | 30 - 32 kg |
Suka | |
wysokość w kłębie: | 62 - 68 cm |
masa ciała: | 30 - 32 kg |
Grand Gascon Saintongeois to pies bardzo dobrze zbudowany, sprawiający wrażenie silnego i eleganckiego. Cechy psów francuskich znajdują odbicie w głowie, szacie i ogólnym wrażeniu.
Mózgoczaszka: | |
---|---|
Czaszka | Patrząc od przodu, raczej wąska i wysklepiona; guz potyliczny dobrze zaznaczony. |
Stop | Lekko zaznaczony. | Trzewioczaszka: |
Nos | Czarny, dobrze rozwinięty, nozdrza rozwarte. |
Kufa | Tej samej długości co mózgoczaszka; mocna, lekko wysklepiona. |
Policzki | Przylegające. |
Wargi | Górne dość obwisłe, zakrywające dolne. Kącik warg lekko widoczny.. |
Uzębienie | Zgryz nożycowy. Siekacze ułożone są prostopadle do szczęki. |
Oczy | Owalne, brązowe. Łagodne i ufne w swoim wyrazie. |
Uszy | Delikatne, lekko skręcone, powinny sięgać do wierzchołka nosa; osadzone poniżej linii oczu i dość daleko do tyłu, uwydatniając kształt czaszki. |
Średniej długości i grubości. Lekko wysklepiona. Bardzo niewielke podgardle.
Grzbiet | Bardzo mocny, nie nadmiernie długi. |
Lędźwie | Lekko wysklepione, dość dobrze umięśnione. |
Klatka piersiowa | Szeroka, długa, głęboka, sięgająca do stawu łokciowego. Przedpiersie dość szerokie. Żebra lekko zaokrąglone i długie. |
Boki | Dość długie i lekko podkasane. |
Dobrze osadzony; zwężający się ku końcowi, sięgający do stawu skokowego. Elegancko, szablasto noszony.
Kończyny przednie: | |
---|---|
Wrażenie ogólne | Silne. |
Łopatki | Dość długie, umięśnione; umiarkowanie kątowane. |
Łokcie | Przylegające do tułowia. |
Przedramiona | O mocnym kośćcu. |
Łapy | W kształcie lekko wydłużonego owalu, palce szczupłe i zwarte. Opuszki i pazury czarne. | Kończyny tylne: |
Wrażenie ogólne | Silne. |
Uda | Długie i dobrze umięśnione. |
Podudzia | Umięśnione. |
Stawy skokowe | Mocne, umiarkowanie kątowane; nisko osadzone. |
Swobodny i regularny.
Skóra | Elastyczna i niezbyt cienka. Biała z czarnymi łatami. Śluzówki czarne. |
Sierść | Krótka i gęsta. |
Maść | Podstawowym kolorem jest biały z czarnymi łatami, czasami nakrapiany. Zwykle dwie czarne łaty znajdują się po obu stronach głowy, przykrywają uszy, otaczają oczy i kończą się na policzkach. Policzki podpalane - preferowane jasnobrązowe podpalanie. Dwa charakterystyczne odpalania znajdują sie powyżej łuków brwiowych, dając wrażenie odbitego spojrzenia. Znajdujemy również ślady podpalania na wewnętrznej powierzchni uszu i nakrapianie wzdłuż kończyn. Nieliczne płowe włosy mogą pojawiać się na górnych częściach uszu, jednak nie powinny dawać wrażenia trójkolorowej głowy. Czasami zdarza się plama koloru zwiędłego liścia na wyższej partii uda tzw. „sarnie znaczenie”. |
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i komfort życia psa.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. W szczególności i bezwzględnie z uwagi na:
UWAGA: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
Grand Gascon Saintongeois predysponowany jest do życia w sforze, posiada świetny węch, jest pomysłowy, obdarzony bardzo donośnym głosem. W czasie polowań pies ten potrafi być systematyczny i przedsiębiorczy. Cechuje go szybkość i wytrzymałość. Jako pies domowy bywa spokojny i serdeczny. Chociaż jest psem z natury posłusznym, należy konsekwentnie te cechy podtrzymywać. Nie jest szczególnie agresywny ale wobec obcych osób może wykazywać pewną nieufność.
Brak szczególnych wymagań dotyczących pielęgnacji - jednakże jeżeli pies bierze udział w polowaniach lub przebywa dużo na dworze należy go regularnie szczotkować aby pozbyć się brudu, cierni, rzepów lub potencjalnych pasożytów.
Ze względu na swój myśliwski charakter najlepiej będzie się czuł w domu z dużym terenem. Działka jednak powinna być porządnie ogrodzona tak aby pies nie uciekł poczuwszy interesującą woń np. zwierzyny. Pies tej rasy potrzebuje dużej dawki aktywności.
Przeciętna, oczekiwana długość życia psów rasy Grand Gascon Saintongeois to 12-15 lat.
Oczywiście poszczególne osobniki mogą żyć krócej lub dłużej w zależności od indywidualnych predyspozycji, środowiska w jakim żyją, trybu życia, diety, pielęgnacji lub też przebytych chorób.
W połowie XIX wieku hrabia Joseph de Carayon-Latour chcąc odtworzyć zanikającą rasę psów z Saintonge, skrzyżował ich ostatnich potomków z psami rasy Grand Bleu de Gascogne (Duży Gończy Gaskoński), należącymi do barona de Ruble, tworząc w ten sposób Gascon Saintongeois i przyczyniając się tym samym niejako do zaniku psów z Saintonge.
Jako pierwsza pojawiła się duża odmiana tego psa. W połowie XX w. kilku myśliwych z południowo-zachodniej Francji wybrało najmniejsze psy z potomstwa Grand Gascon Saintongeois i ustanowiło nową, małą odmianę psów tej rasy - Petit Gascon Saintongeois - przeznaczoną do polowań na zające.
Poniżej znajdziesz nazwy tej rasy psa w innych językach:
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Grand_Gascon_Saintongeois
http://www.zkwp.pl
Zdjęcie: http://www.vdh.de