Ariégeois
Briquet du Midi, Ariegois
Klasyfikacja FCI
Wymiary
Wygląd
Charakter
Pielegnacja i zdrowie
Długość życia
Historia rasy
Ciekawostki
Nazwy w językach obcych
Ariégeois to francuska rasa średniej wielkości psa myśliwskiego wykorzystywanego do polowania z bronią palną i par force. Średnie rozmiary i lekkość czynią z niego cennego pomocnika, zarówno pracującego pojedynczo, jak i w sforze, z łatwością poruszającego się w trudnym terenie. Najchętniej poluje na zające, ale używany jest także do polowań na sarny i dziki.
Pies lekki, średnich rozmiarów, elegancki i dystyngowany. Umaszczenie białe w czarne łaty z bladym podpalaniem w okolicy policzków, oczu i łap. Mogą występować czarne cętki lecz niezbyt licznie.
Nr wzorca FCI: | 20 |
Data publikacji wzorca FCI: | 1996-01-24 |
Kraj patronacki: | Francja |
Grupa: | 6 - Psy gończe i rasy pokrewne |
Sekcja: | 1 - Psy gończe |
Podsekcja: | 2 - Średnie psy gończe |
Próby pracy: | Podlega próbom pracy. |
Użytkowość: | Pies wykorzystywany do polowania z bronią palną i par force, pracujący pojedynczo, jak i w sforze, z łatwością poruszający się w trudnym terenie. |
Pies | |
wysokość w kłębie: | 52 - 58 cm |
masa ciała: | 28 - 30 kg |
Suka | |
wysokość w kłębie: | 50 - 56 cm |
masa ciała: | 28 - 30 kg |
Ariégeois to pies lekki, średnich rozmiarów, elegancki i dystyngowany.
Mózgoczaszka: | |
---|---|
Czaszka | Widziana od przodu lekko wysklepiona, niezbyt szeroka; guz potyliczny słabo zaznaczony. Widziana z góry, tylna część czaszki ma lekko owalny kształt. Czoło jest pełne. Łuki brwiowe słabo zaznaczone. |
Stop | Słabo zaznaczony. | Trzewioczaszka: |
Nos | Czarny, dobrze rozwinięty, nozdrza rozwarte. |
Kufa | Prosta lub z lekkim garbonosem, o długości równej długości czaszki. |
Policzki | Suche. |
Wargi | Napięte, raczej cienkie. Warga górna powinna dokładnie przykrywać żuchwę, profil kufy nie może być spiczasty. |
Uzębienie | Zgryz nożycowy. Siekacze osadzone prostopadle do szczęk. |
Oczy | Duże, brązowe; powieki nie mogą być luźne. Spojrzenie bystre. |
Uszy | Cienkie, sprężyste, pofałdowane, powinny sięgać do nasady wierzchołka nosa, natomiast nie powinny wystawać poza. Uszy są wąskie u nasady, osadzone tuż poniżej linii oczu. |
Lekka, raczej szczupła, długa, lekko wysklepiona.
Grzbiet | Mocno umięśniony i zwarty. |
Lędźwie | Dobrze związane, lekko wysklepione. |
Zad | Dość poziomy. |
Klatka piersiowa | Długa, średniej szerokości, sięga do łokci. |
Żebra | Długie, umiarkowanie wysklepione. |
Brzuch | Lekko podkasany, boki płaskie. |
Dobrze osadzony, cienki na końcu, sięgający do stawu skokowego. Noszony wesoło, szablasto wygięty ku górze.
Kończyny przednie: | |
---|---|
Wrażenie ogólne | Mocne. |
Łopatki | Średnio ukośne, umięśnione, ale nie ciężke. |
Łokcie | Przylegające do tułowia. |
Przedramiona | Idealnie proste, o mocnym kośćcu. |
Łapy | Owalne i wydłużone (łapa zajęcza). Palce suche i zwarte. Opuszki i pazury czarne. | Kończyny tylne: |
Wrażenie ogólne | Proporcjonalne. |
Uda | Dość długie i umięśnione, ale nie przesadnie. |
Stawy skokowe | Ustawione równolegle do osi tułowia, nisko osadzone. Brak wilczych pazurów. |
Łapy | Owalne i wydłużone (łapa zajęcza). Palce suche i zwarte. Opuszki i pazury czarne. |
Ruchy sprężyste i swobodne.
Ariégeois posiada umaszczenie białe w czarne łaty z bladym podpalaniem w okolicy policzków, oczu i łap. Mogą występować czarne cętki lecz niezbyt licznie.
Skóra | Cienka, sprężysta, niezbyt silnie przylega do tułowia, nie występuje jednak podgardle czy fałdy lub zmarszczki. Śluzówki czarne. |
Sierść | Krótka, delikatna i zwarta. |
Maść | Białe z czysto czarnymi łatami o wyraźnie odgraniczonych konturach; czasami cętkowane. Lekkie podpalania na policzkach i nad oczami („pies czterooki”). |
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i komfort życia psa. Przy ocenie należy zwrócić uwagę na:
Głowa | Czaszka płaska lub zbyt okrągła. Koniec kufy zbyt kwadratowy. Obecność zmarszczek lub podgardla. Oczy okrągłe, widoczna spojówka. Ucho zbyt płaskie, grube, źle osadzone, zbyt długie lub zbyt krótkie. |
Tułów | Nadmiernie szeroki. Miękka linia górna. Zad spadzisty. Ogon noszony na bok. |
Kończyny | Słaby kościec. Krowia postawa tylnych kończyn. Łapa luźna. |
Zachowanie | Lękliwość. |
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. W szczególności i bezwzględnie z uwagi na:
UWAGA: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
Ariégeois jest wytrzymałym, zdyscyplinowanym i podatnym na szkolenia czworonogiem, który doskonale dogaduje się z innymi psami. Jest bystry i czujny, a odpowiednio wyszkolony może stać się wspaniałym towarzyszem myśliwego. Umie pracować w grupie i nie wchodzi w konflikty z innymi psami. Jest posłuszny, wierny i spokojny. Kocha swojego właściciela i wszystkich członków rodziny; dobrze dogaduje się z dziećmi, chociaż kontakty z bardzo małymi dziećmi powinny odbywać się pod nadzorem. Ma ogromne zapotrzebowanie na ruch i raczej ciężko znosi życie w miastach. Przynajmniej jeden spacer w ciągu dnia powinien być dłuższy i trwać ok. godziny. W czasie przechadzek wskazane jest aktywizowanie psa i odpowiednia stymulacja psychoruchowa.
Ariégeois są raczej odporne na różne choroby i dolegliwości.
Gładko przylegająca sierść Ariégois właściwie nie wymaga jakichkolwiek zabiegów pielęgnacyjnych – wystarczy tylko od czasu do czasu ją przeczesać i starannie przejrzeć psa pod katem pasożytów skórnych. Każdy pies musi być oprócz tego regularnie odrobaczany i od czasu do czasu przechodzić kontrolę stanu uszu i oczu.
Przeciętna, oczekiwana długość życia psów rasy Ariégeois to 10-14 lat.
Oczywiście poszczególne osobniki mogą żyć krócej lub dłużej w zależności od indywidualnych predyspozycji, środowiska w jakim żyją, trybu życia, diety, pielęgnacji lub też przebytych chorób.
Rasa pochodząca z regionu Ariége w południowej Francji, powstała w efekcie krzyżówek miejscowego pogłowia briquet’ów z psami gończymi, prawdopodobnie z Dużym gończym gaskońskim i Grand Gascon Saintongeois. Pies ten zachował typowe cechy fizyczne psa gończego, jest jednak lżejszy i mniejszy co czyni go idealnym towarzyszem do polowań na mniejszą zwierzynę - najlepiej sprawdza się na zające.
W początkach XX wieku Ariégois był realnie zagrożony wymarciem, ale na szczęście znalazła się grupa miłośników tej rasy, która postawiła sobie za cel uchronienie tych pięknych psów. Ludzie ci zorganizowali się w „Klub im. Gastona Phoebusa”, noszący imię słynnego średniowiecznego hrabiego, który zasłynął oddaniem i zaangażowaniem w sprawy myślistwa i kynologii. Na efekty nie trzeba było długo czekać – Ariégois został uratowany.
Poniżej znajdziesz nazwy tej rasy psa w innych językach:
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ari%C3%A9geois
http://www.zkwp.pl/
Zdjęcie: http://wds2018.com